این روزها در حال گذر از مرز های حریم امنم هستم. خودم را به چالش می کشم. و سعی می کنم آدمی که دیروز بودم، نباشم. با کمر درد می جنگم و همچنان در همان پوزیشن با سیستم کار می کنم. سعی می کنم ساعت 4 صبح بیدار شوم و سرِ حال ترین آدمی که می توانم باشم. همزمان درس بخوانم، آهنگ گوش دهم و تایپ کنم و درد مچ دست را نا دید می گیرم. پشت سرِ هم سر سه کلاس عمومی می روم تا به خودم اثبات کنم اگر مرز های توانایی هایت را چا به جا کنی، می توانی و بنی آدم بنی عادت است.
نرم افزار moment زمان استفاده از گوشی را به رنگ سبز نشان می دهد و می گوید که خوب پیش می روی.
فقط کمی باید خستگی را ندید بگیرم. به بدنم اعتماد داشته باشم و سخت بگیرم. آن وقت است که می شوم «فاطمه این روزها» رو به راه تر از هر زمان دیگر. هر تابستان دیگر در این 20 سال.
رو به رشد و رو به روال باشید :)
